Gisteravond hebben we bedacht dat we vandaag naar een nationaal park hier in de buurt zouden gaan, even wandelen en van de natuur genieten. het is vanuit de camping ongeveer een uur rijden naar het park in Špindlerův Mlýn. We hadden geen wekker gezet omdat we gisterochtend hadden gemerkt dat het om 8 uur al warm werd in de tent en we daarvan wakker waren geworden. En inderdaad, om half 9 werden we wakker.

Uiteindelijk zijn we om kwart voor 10 vertrokken richting het park. Om kwart voor 10 hadden we een parkeerplaats gevonden en zijn we op zoek gegaan naar een informatiebalie omdat we geen bordjes zagen die richting het park of een wandelroute wezen. De man die ons heeft geholpen sprak goed Engels, wat een hele opluchting was aangezien de meeste mensen hier geen Engels en maar gebrekkig (nog slechter dan wij, dus eigenlijk geen) Duits kunnen.

Hij heeft ons een route van 10 km aangeraden, omdat deze niet moeilijk te volgen was zonder kaart, en het een route voor beginners was. Een ander voordeel was dat deze route al veel bijzonderheden van het park liet zien. Iets anders wat hij zei was het hoogste punt van Tsjechie bekijken, maar wij wilden graag wandelen dus zijn we dat gaan doen. Het hoogste punt is misschien iets voor een andere keer 🙂

De route was eerst erg plat, het ging licht naar boven maar daar merkte je eigenlijk niks van. Het was heel mooi met veel bomen, en de hellingen naast het pad liepen erg stijl naar boven. Voor mijn gevoel lopen maar erg weinig hellingen in Frankrijk zo steil omhoog! Na ongeveer 2 kilometer lopen werd het pad een stuk steiler, maar dat was ook nog prima te doen. Onderweg kwamen we veel watervallen tegen, maar jammer genoeg waren deze bijna allemaal door mensen aangelegd. Geen idee waarom, maar het waren allemaal kleine dammetjes van ongeveer een halve meter hoog van gemetselde muurtjes.

Gelukkig was het niet superwarm of superzonnig; het was erg lekker weer om te wandelen. Vanaf de paar bruggen die we tegen kwamen hebben we mooie foto’s gemaakt: (wel op zijn kant omdat ik het zo niet kan)

Deze foto is van de handgemaakte watervallen.

Daarna kwamen we bij een brug waarvan we mooi uitzicht hadden op “echte” watervallen.

Halverwege kwamen we bij een restaurantje aan waar ze aan het barbecuen waren. Wij hebben daar niets gegeten of gedronken, maar het zag er leuk uit. Een beetje jammer dat het moeilijk te bereiken is met de auto. Het stuk daarna ging erg steil omhoog; daar had de man van de infobalie ons al voor gewaarschuwd. In vrij korte tijd gingen we 300 meter omhoog. Het pad was, in tegenstelling tot het pas daarvoor, heel onregelmatig en vol losse stenen. Niet fijn voor mijn benen, maar ik had nog nergens last van dus dat viel me al reuze mee.

Daarna liep het pad alleen nog maar naar beneden en hadden we heel mooi uitzicht op het dal:

Er groeien ook overal wilde bosbessen in de bossen hier. Ze zijn allemaal al gepukt (in elk geval binnen armbereik) dus dat is erg jammer, maar het is wel een leuk gezicht.

Aan het eind van de wandeling ging het heel stijl naar beneden en toen begon de ellende. Mijn heupen en enkels (godzijdank niet mijn knieen deze keer) begonnen enorm zeer te doen na de wandeling en volgens mij kwam het grotendeels doordat we zo stijl naar beneden moesten. Heel jammer dat het zo moest eindigen, want dat was bijna letterlijk een kilometer voordat we weer bij de auto waren.

Na de wandeling zijn we weer naar de camping gegaan en ben ik dit stukje gaan schrijven 🙂 Zometeen gaan we weer in Harrachov eten. (Gisteren hebben we trouwens voor 10 euro pp gegeten: hoofdgerecht, toetje EN drinken inbegrepen… 😀 ) Ik houd van dit land… Het is mooi, het maakt ze allemaal niks uit wat je doet en het is hier allemaal supergoedkoop 🙂 Alleen jammer dat ze geen normale taal spreken 😉