2 Nachten geleden zijn we vanuit Harrachov vertrokken naar Kutna Hora. Het was bijna 3 uur rijden, ondanks dat we onderweg nog 2 keer om moesten rijden omdat er wegwerkzaamheden waren. Gelukkig verliep verder alles soepel. De camping die we hadden uitgekozen om te verblijven heet Santa Barbara en ligt tegen Kutna Hora aan; het is ongeveer 10 minuten lopen naar het centrum.

We hadden de camping via internet uitgezocht en hij leek ons prima. Op internet stond dat hij 40 plaatsen heeft en dat hij dicht bij het centrum ligt. Ook zou er een zwembad dichtbij liggen.

Eenmaal op de camping aangekomen bleek alles minder mooi dan het leek. De camping is superklein (je zou verwachten dat er maximaal 10 tenten kunnen staan, hoewel zij misschien op mini-tentjes hebben gerekend en iedereen dan geen ruimte heeft), hij ligt aan een best drukke straat (ik heb er bijna geen last van, Frank wat meer) en je hoort overdag bijna voortdurend sirenes. Wel vanuit de verte, maar je hoort ze wel. In eerste instantie rekenden we er niet op dat we lang op deze camping zouden blijven. De man van de receptie en bar kan trouwens wel goed Engels, dus dat is dan weer een (groot) voordeel. 🙂

We kwamen om een uur of 3 aan, en om 5 uur waren we gesettled (ik was een beetje traag 😉 ). We zijn toen maar uit eten gegaan omdat het nogal koud was en we beiden moe waren en geen zin hadden in het hele kook-ritueel (van winkel zoeken tot en met afwassen). Voor 6 euro p.p. waren we klaar… En dat in een relatief grote stad 🙂 En ook in het restaurant spraken ze Engels. Een ding dat wel is opgevallen, bijna iedereen praat wel Engels maar de menukaarten en dergelijke zijn  alleen maar Tsjechisch.

Terwijl we door het stadje liepen viel meteen al op dat het een oud, middeleeuws-uitziend stadje is. Toch ziet het er allemaal tegelijk enigszins modern uit. Er zijn hier dan ook vooral historische gebouwen als zijnde touristische trekpleisters. Veel gebouwen zijn aan de buitenkant mooi beschilderd.

Gisteren hebben we niet zo heel veel gedaan, we hebben een beetje rondgelopen en rondgekeken en we zijn naar een infobalie geweest voor informatie over de bezienswaardigheden.

Vandaag zijn we langs allerlei bezienswaardigheden geweest. We hebben een leuk stuk gelopen. Aan alle gebouwen, beelden (of monumenten, soms weet je het niet zeker) kan je goed zien dat Kutna Hora heel gelovig is/was. Er staan heel veel kerkjes hier en heel veel beelden bevatten een heilige of engel. Hieronder wat foto’s van de dingen die we hebben gezien 🙂

Nadat we deze dingen hadden bekeken wilden we naar St. Barbara’s Cathedral gaan, maar kwamen we onderweg het zilvermuseum tegen. We gingen eens kijken wat er te doen was, en je kon er rondleidingen krijgen. Een Engelstalige rondleiding (waarbij je middeleeuwse machines kon bekijken en men uit zou leggen hoe ze werken, en waarbij je een echte middeleeuwse zilvermijn in ging) zou 3 minuten later vertrekken. Als we genoeg geld bij ons hadden konden we nog mee. We hebben toen besloten om mee te gaan. Ze hebben ons de studenten-prijs gerekend, wat neer kwam op 160 kronen voor ons samen (6 euro en een beetje). De rondleiding zou 1,5 uur duren.

Op de bordjes hadden we gezien dat er geen foto’s gemaakt mochten worden, dus hebben we de tas en camera achter gelaten bij de receptie. Dat werd aangeraden omdat we de mijn ingingen. Onderweg hebben een aantal mensen wel foto’s gemaakt en er werd niets van gezegd. We baalden best wel dat we geen fototoestel hadden want het was supermooi.

De werktuigen waren opzich niet bijzonder, maar er werd ook verteld wat de werkzaamheden en leefomstandigheden van de mijnwerkers waren. Alleen mannen vanaf 20 jaar mochten de mijnen in (daar was ik best wel verbaasd over). De vrouwen en kinderen moesten boven de grond blijven om de zilvererts schoon te maken. De mannen mochten maximaal 10 tot 15 jaar in de mijnen werken en daarna gingen zij de vrouwen en kinderen helpen met het schoonmaken van de zilvererts.

De mijn zelf was behoorlijk indrukwekkend. We moesten allemaal een soort labjas aan en een helm op. Ook kreeg iedereen een lamp mee. Vervolgens moesten we 173 treden afklimmen. De mijn beneden was ongeveer 12 graden en het was er erg nat, het leek net alsof het de hele tijd regende. Overal waren mini-stalactieten en stalacmieten ontstaan van Limestone (is daar een Nederlands woord voor?). Je kon er niet met zijn tweeen naast elkaar staan. Soms kan je er zelf niet eens staan zonder je buik in te houden. Je stootte de hele tijd je hoofd (of beter gezegd, helm) aan het plafond. Op de laagste plek van de mijn was het plafond maar 1.20 meter hoog. De hoogste plek was het 3 meter hoog, maar dat was maar een klein stukje.

De gids heeft ons ook ‘absolute darkness’ laten “zien”. Je ziet dan letterlijk geen hand voor ogen. Heel indrukwekkend, vooral als je bedenkt dat de mijnwerkers nog minder licht hadden dan een waxinelichtje. Ze konden elkaar net zien en dat alleen maar dankzij de witte jassen die ze droegen.

Na de rondleiding zijn we naar St. Barbara’s Cathedral geweest. Het is een prachtig mooi gebouw. We hebben niet binnen gekeken omdat we trek hadden, maar misschien dat we dat nog een keer gaan doen een dezer dagen. Het kost maar 60 kroon om naar binnen te komen dus veel geld is het niet 🙂

Overmorgen gaan we waarschijnlijk een dagje naar Praag. We willen ’s ochtends met de trein heen en dan ’s avonds weer terug. Morgen gaan we dus bedenken wat we dan willen zien/doen en nog wat bezienswaardigheden bekijken die we vandaag hebben gemist.

We blijven trouwens toch maar op deze camping staan, het verkeer went en het is een gezellige camping. Er staan hier vooral Nederlanders en daar praten we zo nu en dan even mee dus het is erg gezellig.